Μπορεί να είναι μικροσκοπικό αλλά σηκώνει 850 φορές το βάρος του.
Μιλάμε φυσικά για το σκαθάρι, όχι κάποιο μέλος των Beatles, ούτε το δημοφιλές VW, ένα έντομο με υπεράνθρωπη δύναμη. Με τις δαγκάνες του σηκώνει βάρος που για έναν μέσο άνθρωπο θα αντιστοιχούσε σε 64 τόνους. Η αναλογία προκύπτει από το γεγονός ότι το μέγεθος των σκαθαριών, ανάλογα με το υποείδος τους, κυμαίνεται από 1,5 χιλιοστό έως και 16 εκατοστά.
Σε κάθε μέγεθος είναι εξίσου δυνατό, όμως δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και πολύ χρήσιμο στις αγροκτηνοτροφικές εργασίες. Ουσιαστικά είναι μια φυσική μηχανή ανακύκλωσης αφού αποκομηδεί την κοπριά των ζώων θάβοντάς τη κάτω από τη γη επιταχύνοντας την αποσύνθεση της οργανικής ύλης.
Λόγω της σημασίας που είχε και των αξιοθαύμαστων δυνάμεών του λατρεύτηκε ως θεότητα από τους αρχαίους Αιγύπτιους. Ο Πλούταρχος αναφέρει πολλές από τις λατρευτικές τάσεις που απολάμβαναν τα σκαθάρια μέσω αναπαραστάσεων στην αρχαία Αίγυπτο.
Οι πολεμιστές φορούσαν στο λαιμό ομοιώματα σκαθαριών γιατί πίστευαν πως θα έχουν τις ίδιες δυνάμεις και στο πεδίο της μάχης. Οι γυναίκες το φορούσαν για να του δώσει γονιμότητα, όπως το έδαφος στο οποίο αποικοδομούσαν την οργανική ύλη. Φυσικά δεν θα μπορούσε λείψει από τα νεκρικά κτερίσματα και πολλές μούμιες έχουν βρεθεί με φυλαχτά στο σχήμα του σκαθαριού. Η πιο γνωστή μούμια όλων των εποχών, αυτή του Τουταγχαμών, βρέθηκε με ένα τέτοιο στην καρδιά.
Λένε πως οι σβώλοι χώματος που συνηθίζουν να μεταφέρουν είναι μια αλληγορία της πορείας του ήλιου κάθε μέρα από τη Ανατολή μέχρι τη Δύση.
